Τα τελευταία χρόνια, τα παιχνίδια PlayStation έχουν κερδίσει το κοινό και τους κριτικούς με εντυπωσιακές, κινηματογραφικές και τεχνικά εκλεπτυσμένες περιπέτειες. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι παίκτες και αναλυτές αρχίζουν να παρατηρούν ένα κοινό στοιχείο στις παραγωγές των PlayStation Studios: μια εμμονή με ιστορίες που χαρακτηρίζονται από πόνο, απώλεια και την επιθυμία για εκδίκηση. Ενώ οι αποκλειστικότητες της Sony κάποτε προσέφεραν ποικίλους κόσμους και τόνους, σήμερα πολλοί τίτλοι φαίνεται να εκφράζουν τα ίδια συναισθήματα σε διάφορα αφηγηματικά πλαίσια.
Το IGN επισημαίνει ότι ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι το Ghost of Yotei, όπου η πρωταγωνίστρια Atsu ξεκινά ένα ταξίδι εκδίκησης για τον θάνατο των γονιών της. Η πλοκή, αν και διαδραματίζεται σε μια συναρπαστική Ιαπωνία του 17ου αιώνα, αναπόφευκτα θυμίζει άλλες ιστορίες που έχουν ήδη εμφανιστεί στο PlayStation: την Ellie στο The Last of Us Part II, τους Kratos και Atreus στο God of War Ragnarok, την Selene στο Returnal, ακόμη και τις εσωτερικές συγκρούσεις των ηρώων του Spider-Man. Όλες αυτές οι περιπτώσεις στις οποίες η καρδιά της αφήγησης είναι το οικογενειακό τραύμα και πώς αυτό δημιουργεί θυμό ή επιθυμία για λύτρωση.
Οι απαρχές αυτής της τάσης χρονολογούνται από το 2013 με το πρώτο The Last of Us, το οποίο βοήθησε στην ξεκίνημα της εποχής των λεγόμενων «sad dad games.». Στα χρόνια που ακολούθησαν το PlayStation έχει βελτιώσει αυτήν την αφήγηση καθιστώντας την σχεδόν εμπορικό σήμα. Ενώ αρχικά ήταν μια ευπρόσδεκτη καινοτομία, σήμερα κινδυνεύει να γίνει μια πολύ οικεία φόρμουλα, σε σημείο που να μειώνει τον συναισθηματικό της αντίκτυπο.
Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις που δείχνουν πώς είναι δυνατόν να σπάσει αυτό το καλούπι. Το Astro Bot είναι ένας πολύχρωμος ύμνος στη δημιουργικότητα, μακριά από οποιοδήποτε καταθλιπτική ιστορία και παραπέμπει στην εποχή του PS2 και του PS3, όταν το PlayStation περιλάμβανε από pulp adventures όπως το Uncharted, sci-fi shooters όπως το Resistance, ή δημιουργικές εμπειρίες όπως το LittleBigPlanet. Εκείνα τα χρόνια, κάθε αποκλειστικότητα φαινόταν να εξερευνά νέο έδαφος, χωρίς να αναπαράγει τον ίδιο θεματικό πυρήνα.
Σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές η ευρεία χρήση ιστοριών θλίψης και εκδίκησης μπορεί επίσης να αντικατοπτρίζει το πολιτιστικό και κοινωνικό κλίμα των χρόνων της πανδημίας που σημαδεύτηκαν από απώλεια και αβεβαιότητα. Το ερώτημα τώρα είναι αν τα νέα παιχνίδια που έρχονται εάν θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία ή θα ανοίξουν νέες προοπτικές. Τίτλοι όπως το Wolverine της Insomniac, το Saros της Housemarque και ιδιαίτερα το Intergalactic: The Heretic Prophet της Naughty Dog φαίνεται να υπόσχονται μια επιστροφή σε έναν πιο ποικίλο και πειραματικό τόνο.
Όπως παρατήρησε ο αναλυτής Richard Hoeg, παρά τις ομοιότητες οι ιστορίες όπως της Ellie και της Atsu παραμένουν βαθιά διαφορετικές σε πλαίσιο και χαρακτήρες. Η πρόκληση για το PlayStation θα είναι επομένως όχι μόνο να διατηρήσει την ποιότητα των αποκλειστικών του προϊόντων αλλά και να διευρύνει το φάσμα των θεμάτων που πραγματεύεται. Διότι ενώ ο πόνος είναι παγκόσμιος οι τρόποι για να τον εκφράσουμε δεν πρέπει ποτέ να περιορίζονται σε έναν μόνο τύπο.
