Μερικές φορές, ένα παιχνίδι δεν χρειάζεται να φωνάξει για να ακουστεί. Το Fading Afternoon της YEO development team είναι μία τέτοια εμπειρία: μελαγχολική, εσωστρεφής και αφηγηματικά φορτισμένη. Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στο Nintendo Switch (στo Pc υπάρχει από το 2023) από την TESURA GAMES με την physical uncensored edition να είναι διαθέσιμη από τις 25 Ιουλίου 2025.
Πρόκειται για ένα 2D side-scrolling brawler, εμπνευσμένο από τις χρυσές εποχές των arcade, όμως με φόντο μια πιο ήσυχη, σχεδόν ποιητική προσέγγιση στο gameplay και την αφήγηση. Σε αντίθεση με τα θορυβώδη beat ’em ups των 90s, εδώ πρωταγωνιστεί η σιωπή, η παραίτηση και η μοναξιά του Seiji.
Ιστορία
Ο Seiji είναι ένας μεσήλικας yakuza που επιστρέφει στην παλιά του ζωή μετά από χρόνια φυλάκισης. Χωρίς πολλά λόγια ή περιττές εξηγήσεις, το Fading Afternoon σε πετά στην καρδιά της ζωής του Seiji. Ο κόσμος γύρω του έχει αλλάξει, αλλά το παρελθόν του τον τραβάει ξανά μέσα. Το παιχνίδι επιλέγει να μην σε καθοδηγήσει πολύ – κάτι που ενισχύει το μυστήριο αλλά ταυτόχρονα δυσκολεύει την κατανόηση της ιστορίας στο πρώτο playthrough. Οι αποφάσεις που παίρνεις έχουν σημασία, και ο τρόπος που παίζεις μπορεί να οδηγήσει σε εντελώς διαφορετικά φινάλε.
Έχεις τη δυνατότητα να πολεμήσεις με άλλες οικογένειες της Ιαπωνικής Μαφίας. Είτε για να υπερασπιστείς τις περιοχές της δικής σου οικογένειας, είτε για να κατακτήσεις τις περιοχές τους. Εναλλακτικά μπορείς να περάσεις τον χρόνο σου διαφορετικά, ψαρεύοντας, παίζοντας μπιλιάρδο κλπ. Καθώς ο χρόνος περνάει, εκτυλίσσεται η ιστορία και παρουσιάζονται διαφορετικές ευκαιρίες στον ήρωά μας. Η δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.
Gameplay
Το Fading Afternoon είναι brawler, αλλά όχι με την κλασική έννοια. Η μάχη βασίζεται σε καλό timing, χρήση αντικειμένων και αρκετή παρατήρηση. Το tutorial καλύπτει αρκετά καλά τις βασικές επιθέσεις, αλλά αφήνει πολλές σημαντικές πτυχές του παιχνιδιού ασαφείς. Για παράδειγμα, πολλές λειτουργίες είναι κρυμμένες σε menus ή πίσω από ασυνήθιστα κουμπιά κάτι που κάνει τις πρώτες ώρες αρκετά αποπροσανατολιστικές.
Η έλλειψη σαφήνειας σε βασικά mechanics (όπως η χρήση των αντικειμένων μέσω του R button και του σταυρού) μπορεί να απογοητεύσει, ειδικά όταν σε δυσκολεύουν πίστες όπου δεν έχεις πλήρη ελευθερία κίνησης και δέχεσαι ζημιές από εχθρικά αντικείμενα χωρίς ξεκάθαρο τρόπο αποφυγής. Ακόμα και το σύστημα auto save του παιχνιδιού δεν γίνεται κάπως γνωστό στον παίχτη. Έπρεπε να πέσω σε bug για να το κλείσω και να ανακαλύψω ότι δεν έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή, καθώς υπάρχει auto save.
Προσθέστε και μερικά τεχνικά προβλήματα – όπως ένα σοβαρό bug όπου ο χαρακτήρας κολλάει σε μία γωνία μετά από boss fight – και γίνεται φανερό ότι το παιχνίδι ζητά υπομονή. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω… πιστόλι για να προσπεράσω το συγκεκριμένο boss που το νικούσα με melee και ο χαρακτήρας μου κολλούσε στη γωνία.
Γραφικά, ήχος
Γιατί να ασχοληθεί κανείς με το Fading Afternoon; Γιατί παρά τις ατέλειές του, καταφέρνει κάτι που λίγοι τίτλοι του είδους πετυχαίνουν: να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Το soundtrack είναι εξαιρετικό – νωχελικό, μελαγχολικό και απόλυτα ταιριαστό με τον τόνο της ιστορίας. Τα μεγάλα, καλοσχεδιασμένα pixel art sprites φωνάζουν 90s Ιαπωνία, ενώ τα animations των μαχών είναι εξαιρετικά. Όλα αυτά δένουν σε μια συνολική εμπειρία που σου μένει.
Replayability
Το replayability είναι επίσης ένα δυνατό χαρτί. Το πρώτο μου playthrough δεν κύλησε όπως θα ήθελα – άρχισα να καταλαβαίνω πράγματα όταν ήταν ήδη αργά. Αλλά αυτό ακριβώς σε ωθεί να επιστρέψεις: η αίσθηση ότι υπάρχει κάτι παραπάνω να δεις, να κάνεις αλλιώς, να νιώσεις διαφορετικά.
Τι μπορούμε να θεωρήσουμε θετικά και τι αρνητικά
Θετικά:
- Καθηλωτικό, μελαγχολικό soundtrack
- Όμορφο και ατμοσφαιρικό pixel art
- Απροσδόκητα βαθιά ιστορία με διαφορετικές εκβάσεις
- Ενδιαφέρουσες και ποικίλες μάχες με όμορφα animations
Αρνητικά:
- Έλλειψη επεξήγησης σε βασικά σημεία του gameplay
- Δύστροπος και ασυνήθιστος χειρισμός
- Bugs που επηρεάζουν τη ροή του παιχνιδιού
- Δυσκολία στο να διακρίνεις τι είναι interactable σε κάθε level
Εν κατακλείδι
Η YEO, μια μικρή αλλά φιλόδοξη ομάδα ανάπτυξης, αξίζει συγχαρητήρια για το καλλιτεχνικό της όραμα. Το Fading Afternoon είναι γεμάτο από τις προσωπικές ανησυχίες του δημιουργού – μια ωδή στο περασμένο μεγαλείο, στη μοναξιά της ωριμότητας, στην απώλεια. Δεν είναι για όλους, και σίγουρα δεν είναι “εύκολο”. Αλλά είναι τίμιο. Και πάνω απ’ όλα, ξεχωριστό. Και παρόλο που δεν είναι παιχνίδι για όλους, είναι για όσους μπορούν να δουν πέρα από τη στιβαρή εξωτερική του εμφάνιση και να αφεθούν σε μια εσωτερική, σχεδόν φιλοσοφική εμπειρία. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, καταφέρνει να μείνει αξέχαστο. Δώστε του την ευκαιρία – κι ίσως, στο δεύτερο playthrough, σας ανταμείψει ακόμα περισσότερο. Να ευχαριστήσουμε την ENARXIS για την διάθεση του τίτλου για να γίνει το συγκεκριμένο Review αλλά φυσικά την YEO development team και τη Tesura Games που μάς φέρνε την physical uncensored edition για τους λάτρεις του physical.
