"The last Metroid is in captivity... the galaxy is at peace". Με αυτήν την φράση και με την φωνή του Daniel Owsen, ξεκινούσε ένα έπος, ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έγιναν ποτέ.
Προσωπική μου άποψη, αν υπήρχε αντίστοιχη λίστα με τα θαύματα των παπιών εεε, sorry λάθος κανάλι, τα θαύματα του κόσμου στα παιχνίδια, το Super Metroid θα ήταν άνετα μέσα σε αυτήν.
Το άρθρο αυτό δεν είναι ακριβώς review αλλά μια αναφορά σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ.
Το Super Metroid είναι παιδί της Nintendo. Παιδί της που πρόλαβε και μεγάλωσε σε δικές της ομάδες και έχει το αποτέλεσμα που έχει. Γιατί αν το έδινε σε 3ους, όπως συνηθίζει η Nintendo να κάνει, θα μιλάγαμε απλώς για ένα καλό 2D παιχνίδι και τίποτα παραπάνω.
Παιδί της Nintendo λοιπόν και συγκεκριμένα της ομάδας R&D1, της οποίας τότε ηγείτο ο πατέρας του Game Boy και κορυφαίος μηχανικός και game desinger Gunpei Yokoi, γνωστός και για τα Game & Watch, τον σταυρό στα χειριστήρια των κονσολών και την σειρά Kid Icarus. Για εμένα Nintendo ήταν και είναι οι Hiroshi Yamauchi, Shigeru Miyamoto και Gunpei Yokoi. Ξέρω, μια μηχανή έχει πολλά γρανάζια και οι 2 από αυτούς έχουν πεθάνει, αλλά είναι κάποια που κάνουν την διαφορά. Κάποια στιγμή ίσως να κάνω ένα αφιέρωμα στην Nintendo. Για την ιστορία, υπεύθυνος παραγωγής των Metroid ήταν ο Yoshio Sakamoto.
Το παιχνίδι είναι μια τέλεια μίξη δράσης και εξερεύνησης. Έχοντας παίξει εκατοντάδες παιχνίδια όλα αυτά τα χρόνια, λίγα παιχνίδια έχω κρατήσει σαν τα καλύτερα από αυτά. Και το Super Metroid είναι ένα από αυτά (spoiler alert και το Tomb Raider το παλιό Tomb Raider όμως, το ορθόξοδο, είναι ένα από αυτά).
Κυκλοφόρησε το 1994 και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα παιχνίδια του Super Nintendo. 24 ολόκλήρα Mbits κράταγαν μέσα τους τα ατελειώτα μπουντρούμια και τα όπλα του Super Metroid.
Το Super Metroid το αγόρασα μαζί με την κονσόλα το σωτήριο έτος 1996 αν θυμάμαι καλά. Το είχαν πακέτο στο κατάστημα που είχα επισκεφτεί τότε και το πήρα επειδή είχαν εξαφανίζει όλα τα υπόλοιπα. Το έβαλα στην πρίζα, έβαλα το cartridge στην κονσόλα και το... έβγαλα μετά από 10 λεπτά, αναθεματίζοντας την ώρα και την στιγμή που το διάλεξα. Γιατί το θεωρούσα χαζό και μπροστά στα Donkey Kong και Castlevania που είχα δανειστεί από φίλο, τι να το κάνεις το Metroid.
Donkey Kong Country 2: Diddy's Kong Quest, ένα από τα καλύτερα platform που κυκλοφόρησαν ποτέ
Ωστόσο, μην έχοντας κάτι να παίξω λίγο καιρό αργότερα, αποφάσισα να το ξανά παίξω. Όταν κατάφερα και πέρασα το σημείο όπου είχα κολλήσει, κατάλαβα ότι είχα να κάνω με κάτι μοναδικό. Και είναι μοναδικό, σε σημείο που το έχω παίξει πάνω από 10 φορές και ποτέ δεν το έχω βαρεθεί.
Το Super Metroid όσο και το Castlevania που προανέφερα, δημιούργησαν τον όρο Metroidvania, όπου πολλά παιχνίδια δανείζονται συστατικά και από τις 2 σειρές παιχνιδιών. Και παρότι πολλοί Indie developers προσπάθησαν να αντιγράψουν την συνταγή τους, σχεδόν κανείς δεν κατάφερε να μεταφέρει την ίδια μαγεία που έχουν αυτά τα παιχνίδια. Ούτε η ίδια η Nintendo δεν μπόρεσε να μεταφέρει την μαγεία των πρώτων τίτλων, εκτώς από το κορυφαίο Metroid: Zero Mission στο GBA. Για να μην πω ότι ο ερασιτέχνης προγραμματιστής του AM2R έκανε καλύτερη δουλειά από την ίδια την Nintendo στο remake του Metroid 2.
Στο Super Metroid αναλαμβάνεις τον ρόλο της Samus και συνεχίζεις από εκεί που σταμάτησε το 2ο παιχνίδι της σειράς, το οποίο για κάποιον περίεργο λόγο βγήκε μόνο στο Game Boy. Στο Metroid 2: Return of Samus, η Samus βρήκε το τελευταίο αυγό ενός Metroid, το οποίο έσπασε εκείνη την στιγμή και αντί να επιτεθεί στην Samus, την θεώρησε κάτι σαν μητέρα του. Έτσι πήγε το τελευταίο Metroid στους επιστήμονες για ερευνητικούς σκοπούς. Τα Metroid είναι πλάσματα που έχουν την δυνατότητα να ρουφήξουν την ζωή από άλλα πλάσματα.
Ωστόσο, σύντομα ο Ridley, ο αρχηγός των πειρατών του διαστήματος, θα απαγάγει το Metroid και η Samus καλείτε να πάει στον πλανήτη Zebes, όπου εκεί έλαβε μέρος το 1ο παιχνίδι της σειράς, για να βρει και να ξανά πιάσει το Metroid. Το παιχνίδι μοιάζει με την ταινία Aliens, όπου μια μοναχική γυναίκα θα πρέπει να πολεμήσει εξωγήινα όντα σε κλειστοφοβικούς σταθμούς και περιοχές. Άλλωστε οι ομοιότητες ανάμεσα στο Metroid και στο Alien είναι εμφανείς, άσχετα αν η Samus μοιάζει περισσότερο με την Κιμ Μπάσιτζερ παρά με την Ellen Ripley.
Φτάνοντας στον πλανήτη Zebes, τίποτα δεν προμηνείει το τι θα επακολουθήσει. Το μέρος φαίνεται παρατημένο και νεκρό. Η ίδια η μουσική στο background ακούγεται μυστήρια.
Το Super Metroid δεν είναι μόνο του τέχνη. Το να το τελειώσεις και να συγκεντρώσεις όλα τα αντικείμενα, είναι και αυτό τέχνη. Στο internet θα βρείτε εκατοντάδες video από 101% gameplays, μέχρι και speedruns, ενώ δεκάδες είναι και τα hacks που κυκλοφορούν και αλλάζουν κυριολεκτικά το παιχνίδι.
Τα γραφικά του παιχνιδιού, είναι όπως έπρεπε να είναι, όμορφα και σκοτεινά. Οι σχεδιαστές του παιχνιδιού έκαναν τέλεια δουλειά φτιάχνοντας sprites που εμφανίζουν την πολυπλοκότητα ενός οικοσυστήματος σαν αυτό του πλανήτη Zebes. Τα sprites είναι όμορφα και καθαρά, ενώ οι κινήσεις των χαρακτήρων ομαλές. Το παιχνίδι έχει τόσες πολλές λεπτομέρειες, που θα ζήλευαν σημερινά παιχνίδια. Οι νεκροί επιστήμονες στο εργαστήριο, η βροχή που σε καλωσορίζει στον πλανήτη Zebes, τα έντομα που είναι επάνω στα πτώματα και φεύγουν μόλις πλησιάζεις, το σάλιο που πέφτει από το mother brain και ο καπνός που βγαίνει σαν ανάσα, η αποπνηκτική ζέστη σε περιοχές με λάβα κάνουν τον κόσμο να δείχνει πιο ζωντανός. Σε σύκτριση με άλλα παιχνίδια που είχαν επίσης διάφορες περιοχές όπως με χιόνι, με φωτιά κλπ, στο Super Metroid δείχνουν όλα πιο ζωντανά. Ο σχεδιασμός των επιπέδων του παιχνιδιού δένει τέλεια με το όλο σκηνικό, ενώ σε άλλες περιοχές η φυσική δίνει το παρών.
Η μουσική του παιχνιδιού είναι επίσης έργο τέχνης, η οποία εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την ένταση των περιοχών, σε σημείο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν η αίσθηση κινδύνου έχει να κάνει με τους εχθρούς που υπάρχουν ή με την μουσική που παίζει στο background. Από την τρομακτική μουσική που ακούγεται σε περιοχές που κρύβουν κινδύνους, τους μυστήριους τόνους που δείχνουν με τον τρόπο τους παρατημένες περιοχές, στην επική μουσική δράσης, στα απαλά θέματα των υποβρύχιων περιοχών, στην μουσική των αφεντικών που ανεβάζουν την ένταση, η μουσική του παιχνιδιού είναι απίστευτη και λίγα παιχνίδια έχουν πετύχει τέτοιον συνδιασμό.
Στα παιχνίδια Metroid, οι περιοχές ήταν πάντοτε συνδεδεμένες μεταξύ τους και μπορούσες να τις επισκεφτείς ξανά και ξανά, για να βρεις κάτι που πριν δεν μπορούσες. Το Super Metroid, πήρε την φόρμουλα αυτήν και την τελειωποίησε. Από την στιγμή που θα φτάσετε στον Zebes, θα βρείτε περιοχές που δεν μπορείτε να φτάσετε και θα πρέπει να επιστρέψετε ξανά, έχοντας βρει ένα όπλο ή ένα αντικείμενο παρακάτω για να μπορέσετε να έχετε πρόσβαση. Είναι οι περιοχές που είτε θα κρατήσεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, καθώς παίζεις, είτε θα τις σημειώσεις κάπου για να ξέρεις που ακριβώς πρέπει να πας όταν επιτέλους θα βρεις το πολυπόθητο αντικείμενο. Αυτήν είναι η μαγεία των παιχνιδιών αυτών, η ανάγκη να επιστρέψεις πίσω να δεις με λαχτάρα ή περιέργια τι ακριβώς κρύβονταν εκεί πίσω και δεν μπορούσες να πας από την αρχή.
Ευτυχώς ο σχεδιαμός των επιπέδων κρύβει πολλά μυστικά και περάσματα, που κάνουν την επιστροφή στα σημεία που θες εύκολη και καθόλου βαρετή. Και αν αυτό δεν σε βοηθά, το παιχνίδι έχει και χάρτη που σου δείχνει ποια σημεία έχεις επισκεφτεί και ποια όχι, ποιες πόρτες έχεις ανοίξει και ποιες όχι.
Όπως είπα και το gameplay είναι από μόνο του τέχνη. Ξεκινάς έχοντας ένα βασικό όπλο και στην πορεία βρίσκεις διάφορα αντικείμενα να αναβαθμίσεις τον εξοπλισμό σου, επιτρέποντας σου μεγαλύτερα άλματα, δυνατότερα όπλα, πρόσβαση σε περιοχές που μέχρι πριν δεν μπορούσες να επισκεφτείς, να δεις μέσα από τοίχους για κρυφά σημεία και πολλά ακόμη. Μόλις τελειώσεις την αποστολή σου, η Samus είναι εξοπλισμένη με όπλα που θα ζήλευε και ο καλύτερος στρατός του διαστήματος. Εκεί έρχεται και η απόλαυση του παιχνιδιού, όταν συναντάς πλέον χαρακτήρες που πιο πριν σου έβγαζαν την πίστη και πλέον τους σκοτώνεις με ένα και μόνο χτύπημα, ενώ όταν φτάνεις σε αγάλματα που κρύβουν αντικείμενα και γνωρίζοντας πλέον ότι αυτά σου αναβαθμίζουν τον εξοπλισμό σου, νιώθεις σαν να γυρνάς στα παιδικά σου χρόνια και να ανοίγεις χριστουγενιάτικα δώρα. Κάποια από τα αντικείμενα αυτά σου επιτρέπουν να χακάρεις κατά κάποιον τρόπο το παιχνίδι και που οι δημιουργοί του δεν είχαν σίγουρα σκεφτεί, κάτι που κάνει το παιχνίδι και την εξερεύνηση ακόμη πιο κεφάτη, αφού κατάφερες και νίκησες το σύστημα.
Όλα τα παραπάνω, έρχονται με ένα αντίτιμο. Το παιχνίδι είναι δύσκολο και δεν ενδύκνεται για παίχτες που έχουν συνηθίσει στις ευκολίες των σημερινών παιχνιδιών και υπάρχουν video review αλλά και άρθρα που μιλάνε αρνητικά γι'αυτό. Αλλά αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Γιατί το super metroid είναι αριστούργημα. Και ενώ το έχω παίξει πολλές φορές, δεν μπορώ να πω με σιγουριά γιατί είναι αριστούργημα, γιατί δεν είναι ένα πράγμα και μόνο. Είναι όλα αυτά μαζί, η μαγεία να το παίζεις, να το κοιτάζεις απλά ή να το ακούς. Είναι η απογοήτευση όταν έχεις χαθεί για ώρα και τυχαία ανακαλύπτεις ένα πέρασμα που μέχρι πριν δεν έβλεπες. Είναι ο κόσμος του παιχνιδιού, ο χάρτης του που βρίσκεται εκεί, με ένα πάτημα του πλήκτρου να σε βοηθήσει. Είναι οι ικανότητες που αποκτάς και που μέχρι πριν δεν γνώριζες ότι υπήρχαν στο παιχνίδι. Είναι οι μοναδικές του στιγμές που ανεβάζουν την αξία του.
Με λίγα λίγια, είναι είναι τέλειο παιχνίδι, που κυκλοφόρησε την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη κονσόλα. Και τα παιχνίδια που το έχουν καταφέρει αυτό, είναι μετρημένα στα δάχτυλα.
