Όταν οι ορδές των τεράτων της Κόλασης έρχονται για να κατακτήσουν την γη, ένα πράγμα έχεις να κάνεις μονάχα, να τα στείλεις από εκεί που ήρθαν. Αλλά πως μπορεί να γίνει αυτό με τον πιο ευχάριστο τρόπο; Με το να παίξεις το Doom 64.
Όταν το Doom μεταφέρθηκε στο N64, οι φαν ήταν εξίσου ενθουσιασμένοι αλλά και μπερδεμένοι. Ένα νέο παιχνίδι Doom είναι κάτι το ευχάριστο, αλλά το να είναι αποκλειστικό στην παιχνιδομηχανή της Nintendo, όπως και να το κάνουμε ήταν κάπως ανησυχητικό. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, αποδείχθηκε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σειράς Doom.
Το Doom 64 είναι η τέταρτη προσθήκη στην μακροχρόνια σειρά παιχνιδιών πρώτου προσώπου (FPS) και αρχικά κυκλοφόρησε αποκλειστικά στο Nintendo 64. Αυτό ήταν μεγάλο θέμα την εποχή της κυκλοφορίας του, καθώς το Doom ήταν κυρίως παιχνίδι για το PC και για τους φαν, ήταν καλύτερα να το χειρίζεσαι χρησιμοποιώντας το ποντίκι και το πληκτρολόγιο και όχι με το... περίεργο χειριστήριο του Nintendo 64.
Προσθέστε και το γεγονός ότι το Doom 64 δεν αναπτύχθηκε καν από την id Software αλλά από τη Midway Games – μια εταιρεία που είναι πιο γνωστή για τους arcade τίτλους της – και ήταν σαφές πόσο λίγες ήταν οι πιθανότητες για την επιτυχία του Doom 64. Ευτυχώς όμως, το Doom 64 δεν ήταν απλώς ένα καλό παιχνίδι, ήταν στην πραγματικότητα ένα εκπληκτικό παιχνίδι Doom.
Το Doom 64 απέδειξε ότι το N64 δεν ήταν μόνο για παιδιά
Τοποθετημένο μετά τα γεγονότα των Doom, Doom II και Final Doom, το Doom 64 αποκαλύπτει ότι κάτι κακό συμβαίνει στην εγκαταλελειμμένη βάση UAC. Καλυμμένη από τεράστια σύννεφα ακτινοβολίας, η βάση κατακλύζεται και πάλι από τους δαίμονες. Ο πεζοναύτης που ήταν υπεύθυνος για τη μάχη με τις δυνάμεις της Κόλασης τόσες φορές στο παρελθόν, τώρα υποφέρει από έντονο άγχος και κατάθλιψη λόγω των εμπειριών του. Αλλά καθώς είναι το μόνο άτομο που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα απειλή, ο πεζοναύτης επιστρέφει στη βάση του UAC και ανακαλύπτει ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.
Το Doom 64 ήταν ένα κλασικό παιχνίδι Doom. Υπάρχουν τέρατα που ξεχύνονται από μια πύλη και καλείτε ο παίχτης να τα εξαφανίσει από προσώπου γης. Η πλοκή των παιχνιδιών Doom ήταν πάντα αρκετά λεπτή, και ενώ το Doom 64 προσφέρει μια αξιοπρεπή εξήγηση για το γιατί υπάρχουν ακόμα περισσότεροι δαίμονες για να σκοτωθούν, όλα είναι απλώς ένα όχημα για να μεταφέρει τον παίκτη απευθείας στη δράση. Ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται στο φεγγάρι, στη Γη ή στην ίδια την Κόλαση, οι δαίμονες είναι δαίμονες και όλοι οι δαίμονες πρέπει να πάρουν ένα σεντούκι με φωτιά πλάσματος. Αλλά για τους θαυμαστές που έχουν παίξει τους προηγούμενους τίτλους της σειράς, ο ίδιος ο τόνος και η ατμόσφαιρα του Doom 64 είναι ένας από τους πολλούς τρόπους που ξεχωρίζει από άλλους τίτλους προς το καλύτερο.
Τα παιχνίδια της σειράς "Doom" ήταν πάντοτε γεμάτα από δαίμονες, σκηνές από την κόλαση και υπερβολική βία, αλλά διατηρούσε πάντα μια αίσθηση σκοτεινού χιούμορ θα λέγαμε. Ναι, ο πεζοναύτης περιηγείται στις κατεστραμμένες πόλεις της Γης καθώς κυνηγά τους δαίμονες, αλλά όλα αυτά γίνονται λόγω μίας αναζήτησης εκδίκησης για το νεκρό κουνελάκι του, την Daisy (ναι, αυτή είναι η πραγματική πλοκή του Doom II και θυμίζει λίγο και John Wick).
Το Doom 64 ωστόσο καταργεί τα όποια αστειάκια και παίζει κατευθείαν ως ένα FPS που εστιάζει στον τρόμο. Με την έναρξη του Doom 64, οι παίκτες έρχονται αντιμέτωποι με ένα ζοφερό και γραφικό video που δείχνει τους πεζοναύτες να σκοτώνονται από τις λεγεώνες της Κόλασης. Πατώντας Έναρξη στο Κύριο Μενού του παιχνιδιού, η οθόνη στάζει σε κόκκινες αποχρώσεις.
Αντί να ακούνε την κλασική και ροκ μουσική του Bobby Prince, οι παίκτες έρχονται σε επαφή με ένα ακουστικό ηχητικό τοπίο από τρομακτικές παραφωνίες και ενοχλητικούς ήχους προκαλώντας τους παίχτες το συναίσθημα του τρόμου. Εκεί που το Doom και το Doom II ήταν το αντίστοιχο των Aliens και των Starship Troopers, το Doom 64 μοιάζει με το Event Horizon και το The Thing.
Λόγω των χρονικών περιορισμών και του περιορισμένου μεγέθους των κασετών του N64, χρειάστηκε να αποκοπεί κάποιο περιεχόμενο από το Doom 64, όπως οι εχθροί Chaingunners (ή Heavy Weapons Dude), Revenants και Arch-Vile. Αν και αυτό ήταν κάπως απογοητευτικό για τους φαν, το Doom 64 υπερκαλύπτει το ελαφρώς λιγότερο περιεχόμενό του, προσφέροντας μερικά από τα καλύτερα επίπεδα της σειράς. Χάρη στα βελτιωμένα textures και τα εφέ φωτισμού, το Doom 64 μπόρεσε να δημιουργήσει επίπεδα που ήταν ένα βήμα πάνω από προηγούμενα παιχνίδια (με καλό παράδειγμα το Downtown του Doom II).
Τα επίπεδα είναι γεμάτα μυστικά, τέρατα και διαβολικά έξυπνα παζλ. Η ροή του παιχνιδιού είναι επίσης πιο αργή από παλαιότερους τίτλους, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στα περιβάλλοντα πλοήγησης και όχι απλώς στην επιβίωση του παίχτη από τις ορδές των εχθρών. Όλα τα κλασικά όπλα εξακολουθούν να είναι διαθέσιμα, από το Super Shotgun έως το BFG και χάρη στα βελτιωμένα sprites, το Doom 64 είναι τόσο ικανοποιητικό όσο ποτέ.
Σε σύγκριση με τους άλλους τίτλους της σειράς, το Doom 64 εξακολουθεί να είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Όχι μόνο επειδή ήταν το τελευταίο από τα παιχνίδια Doom με κλασικό στυλ , αλλά ήταν το τελευταίο παιχνίδι που είχε αναπτυχθεί για τη σειρά για επτά χρόνια πριν από το Doom 3. Τα Doom και Doom II είναι θεμελιώδεις τίτλοι για το είδος των FPS και θα είναι πάντα καταπληκτικά παιχνίδια, αλλά το Doom 64 πήρε όλα τα στοιχεία που έκαναν αυτά τα παιχνίδια υπέροχα και τα έκανε να λάμψουν. Το gameplay είναι σφιχτό. Τα γραφικά είναι ευκρινή. Ο ήχος είναι αναζωογονητικός και το πρόσθετο περιεχόμενο είναι καλά ενσωματωμένο στο κυρίως παιχνίδι.
Ευτυχώς για τους νεότερους παίχτες, το παιχνίδι πλέον κυκλοφορεί και σε άλλες πλατφόρμες. Ο προγραμματιστής άφησε ανέπαφο το αρχικό παιχνίδι, αλλά αναβάθμισε προσεκτικά την παρουσίαση και τον ήχο για σύγχρονα μηχανήματα. Είναι ένα διασκεδαστικό, νοσταλγικό ταξίδι στην ιστορία της σειράς και αξίζει να το δείτε.
