Στον κόσμο των μέσων, πάντοτε υπήρχαν παραπάνω από μια προτάσεις που έμπαινε στην μάχη για την κατάκτηση του κοινού. Παλιότερα είχαμε τους δίσκους βυνιλίου και τις κασέτες, αν και εδώ δεν ήταν πραγματικός πόλεμος ποιότητας, αν και αργότερα μπήκανε στην μέση και οι κασέτες DAT.
Ο πιο γνωστός πόλεμος ήταν ανάμεσα στο VHS και το Betamax. Το μεν VHS ήταν της JVC ή Japan Victor Company και το Betamax ήταν της Sony. Τελικά κέρδισε το VHS για πολλούς και διαφόρους λόγους που δεν θα αναλύσω εδώ και επικράτησε σαν η επιλογή του λαού, ενώ το Beta το κράτησαν κυρίως για επαγγελματικούς σκοπούς.
Στην πορεία, όπως το CD ήρθε και επικράτησε των αναλογικών μέσων, ήρθε το DVD για να σαρώσει. Μεταφερθήκαμε στο DVD όπου έγινε το απόλυτο οπτικοακουστικό σύστημα.
Ωστόσο όταν έπρεπε να βγει κάτι καινούριο και καλύτερο, είχαμε και εδώ δύο επιλογές, το Blu-Ray της Sony και το HD-DVD της Toshiba. Γιατί να χρειαστούμε κάτι καλύτερο από το DVD;
Ο λόγος είναι απλός, η χωρητικότητα του μέσου. Το DVD μπορεί να χωρέσει ως και 4.7GB πληροφορίας, ενώ το HD-DVD 15GB και το Blu-Ray 27GB. Για τις ταινίες αυτό σημαίνει καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου.
Στην ουσία τα νέα φορμάτ ήταν σαν τα DVD, αλλά σε HD. Οι βασική διαφορά τους είναι στο μέγεθος των σημείων όπου αποθηκεύεται η πληροφορία, όπου στο Blu-ray και στο HD-DVD είναι στα 405 nm νανομίτερς, ενώ στο DVD στα 650. Γι'άυτό και το χρώμα των laser των δύο αυτών μέσων είναι μπλε σε αντίθεση με το κόκκινο του DVD.
Τεχνικά τα δύο αυτά μέσα είναι σχεδόν ίδια. Οπότε γιατί η βιομηχανία επέλεξε τελικά το blu-ray και όχι το HD-DVD;
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι καμία εταιρία δεν αποφασίζει για το μέσο που θα επικρατήσει. Την τελική απόφαση την έχουν τα στούντιο που βγάζουν ταινίες. Το μέσο είναι αυτό που λέει η λέξη, ένα μέσο στο οποίο το στούντιο θα αποθηκεύσει την ταινία του και θα την φέρει στα σπίτια μας.
Όταν ένα στούντιο θέλει να κυκλοφορήσει μια ταινία του σε ένα νέο μέσο, πρώτα θα κοιτάξει τι αποίχηση έχει αυτό το μέσο στον κόσμο. Δεν συμφέρει σε κανένα στούντιο να κυκλοφορεί τις ταινίες του σε 2 φορμάτ γιατί δεν είναι πρακτικό, ούτε για τα ίδια τα στούντιο, αλλά ούτε και για τις αλύσίδες που τις πουλάνε.
Για παράδειγμα η Universal στις αρχές κυκλοφορούσε τις ταινίες της αποκλειστικά σε HD-DVD. Αν εσύ είχες Blu-Ray Player, δεν θα μπορούσες να δεις την ταινία.
Το Blu-Ray είναι της Sony. Και η Sony με το Blu-Ray έπαιζε μπάλα στο δικό της γήπεδο, σε αντίθεση με το Betamax.
Τα μεγάλα στούντιο είναι έξι και είναι τα 20th Century Fox, Paramount, Disney, Columbia, Warner Bros. και Universal. Αν ένα μέσο θέλει να πετύχει, θα πρέπει να κερδίσει και τα έξι μεγάλα στούντιο.
Το ένα από αυτά ωστόσο, το Columbia ανήκει στην Sony. Οπότε το ένα στούντιο ήταν ήδη ταγμένο σε ένα φορμάτ. Την απάντηση θα έπρεπε να την δώσουν τα υπόλοιπα πέντε.
Όπως είπα και πριν, τα στούντιο κοιτάζουν τις πωλήσεις που έχει κάθε μέσο. Και εδώ ήταν και ο κρυμένος άσος της Sony.
βλέπετε η Sony έχει ένα μεγάλο brand name, το PlayStation. Κάθε κονσόλα PlayStation σαρώνει σε πωλήσεις. Έτσι η Sony αποφάσισε να κυκλοφορήσει το PlayStation 3 με Blu-Ray και κάθε κάτοχος της κονσόλας είχε αυτομάτος και ένα Blu-Ray player σπίτι του.
Βέβαια εδώ η Sony έχανε από κάθε κονσόλα που πουλούσε γιατί το κόστος του PS3 ήταν πολύ περισσότερο από ότι το πούλαγε η Sony και δεν την έπαιρνε να το πουλάει παραπάνω γιατί ήταν ήδη ακριβότερο του Xbox 360. Αλλά η απόφαση της αυτήν την ωφέλησε στην πορεία.
Η MS μπορεί να μην πούλαγε το μηχάνημα της με κάποιο από τα δύο φορμάτ, αλλά υποστήριζε το HD-DVD και είχε κυκλοφορήσει κάποιο addon το οποίο επέτρεπε την αναπαραγωγή ταινιών. Ωστόσο δεν ήταν πρακτικό αυτό το Addon ενώ ήταν και ακριβό και έτσι δεν πουλήθηκαν αρκετά κομμάτια, σε αντίθεση με το PlayStation 3.
Οπότε υπήρχαν περισσότεροι κάτοχοι Blu-Ray players από'τι όσοι είχαν HD-DVD players. Οπότε και οι retailers έπρεπε να αποφασίσουν ποιο από τα δύο φορμάτ θα στηρίξουν για δικούς τους λόγους, κυρίως πρακτικούς αφού δεν συνέφερε σε καμία μεγάλη αλυσίδα να έχει και τα δύο φορμάτ.
Τον Ιούνιο του 2007, η αλυσίδα Blockbuster αποφάσισε να κρατήσει μόνο τα Blu-Ray. Η συγκεκριμένη αλυσίδα είχε ακόμη δύναμη εκείνη την περίοδο και η απόφαση της αυτή σίγουρα θα επιρέαζε τα πράγματα. Τον επόμενο μήνα, άλλη μία μεγάλη αλυσίδα η Target ανακοίνωσε την υποστήριξη της στο Blu-Ray.
Το ίδιο έκανε και η Paramount, η οποία μέχρι εκείνη την ώρα ήταν αναποφάσιστη και κυκλοφορούσε τις ταινίες της και στα δύο φορμάτ, μαζί με την Warner Bros. Από τις άλλες εταιρίες, η Universal και η Paramount υποστήριζαν το HD-DVD, ενώ οι υπόλοιπες 3 το Blu-Ray.
Τα χτυπήματα του HD-DVD δεν είχαν ακόμη τελειώσει. Τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς, η WArner Bros. ανακοίνωσε ότι οι ταινίες της θα κυκλοφορούν σε Blu-Ray.
Από τα 6 μεγάλα στούντιο, η Warner ήταν από τα πιο σημαντικά γιατί είχε το περισσότερο υλικό στο DVD. Από εκεί και πέρα τα πράγματα άρχισαν να γίνονται επικίνδυνα για το HD-DVD.
Η ανακοίνωση του NetFlix ότι θα δουλέψει μόνο με το blu-Ray, κάτι που ανακοίνωσε και η αλυσίδα WalMart ήταν και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του HD-DVD. Η Toshiba κατάλαβε ότι έχασε τον πόλεμο.
Έτσι στης 19 Φεβρουαρίου ανακοίνωσε ότι σταματάει να κατασκευάζει HD-DVD. Την ίδια ημέρα και η Universal ανακοίνωσε ότι οι ταινίες της θα βγαίνουν πλέον σε Blu-Ray. Λίγο αργότερα το ίδιο έπραξε και η Paramount.
H Toshiba έδωσε μια καλή μάχη με το HD-DVD, ωστόσο η Sony κέρδισε τον πόλεμο, αλλά με κάποιο κόστος. Μπορεί να χρησιμοποίησε το PS3 για να κερδίσει έτσι περισσότερους κατόχους Blu-Ray, αλλά το έκανε με χάσιμο. Το θέμα είναι αν τα χρήματα που παίρνει για την άδεια του Blu-Ray είναι το ίδιο ή περισσότερο από την χασούρα που είχε με κάθε PS3 που πωλούνταν.
Μπορεί η Sony να περίμενε το Blu-Ray να είχε την απήχηση που είχε το DVD ή να το αντικαθιστούσε, αλλά αυτό δεν έγινε. Ακόμη και σήμερα το DVD είναι το μέσο που προτιμά ο κόσμος και στα video-clubs ακόμη βλέπεις να νοικιάζουν DVDs μαζί με blu-ray.
Επίσης το Blu-Ray έπεσε στην εποχή όπου οι υπηρεσίες streaming άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους. Ο κόσμος προτίμησε αυτές τις υπηρεσίες από τα φυσικά μέσα, κάτι που θα δούμε ότι θα γίνει και με τα videogames.
Άρα πιστεύω ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα περίμενε η Sony. Πιστεύω ότι το χάσιμο που είχε από το PS3 για χάρη του Blu-Ray δεν θα μπορέσει να το αναπληρώσει από τις άδειες του Blu-Ray.
Η νίκη του Blu-Ray μας διδάσκει πως στις μπίζνες κερδίζει αυτός που έχει τις περισσότερες ευκαιρίες με το μέρος του. Αν η Sony δεν είχε το Columbia και δεν έβαζε το Blu-Ray στο PS3, τώρα μπορεί να είχαμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.
Πάντως το Blu-Ray είναι και το τελευταίο φυσικό μέσο για τις ταινίες. Οι υπηρεσίες streaming έχουν κερδίσει πλέον κάθε μάχη.
