Καθώς πλησιάζει το έτος 2024, πολλοί από τους θαυμαστές της Disney ανησυχούν μήπως η εταιρία χάσει τα δικαιώματα του Μίκυ Μάους.
Μπορεί αυτό να μην συμβεί, το γεγονός ωστόσο είναι ότι η Disney έχει ήδη χάσει σχεδόν το 95% του κλασικού υλικού κινουμένων σχεδίων από τις ταινίες μεγάλου μήκους της, όπως η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, Fantasia, ο Ντάμπο και η Μπάμπι και μάλλον είναι δύσκολο να σταματήσει η απώλεια αυτήν.
Μία από τις πρώτες εκδόσεις του Μίκυ Μάους της Disney πρόκειται να εισέλθει στο δημόσιο τομέα την 1η Ιανουαρίου 2024, τερματίζοντας τα πνευματικά δικαιώματα 96 ετών που κατείχε ο γίγαντας της ψυχαγωγίας από τότε που έκανε το ντεμπούτο του πρώτου καρτούν του Μίκυ, το Steamboat Willie, το 1928. Εκείνη την εποχή, τα πνευματικά δικαιώματα του Mickey ίσχυαν για 28 χρόνια, με την επιλογή για την Disney να τα επεκτείνει για επιπλέον 28 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι τα αρχικά πνευματικά δικαιώματα για τον χαρακτήρα Steamboat Willie επρόκειτο να εισέλθουν στον δημόσιο τομέα στα τέλη του 1983, αλλά το Κογκρέσο επέκτεινε τα πνευματικά δικαιώματα της Disney θεσπίζοντας τον «Νόμο για την Προστασία του Μίκυ Μάους» ή, όπως είναι επίσημα γνωστός, ο νόμος περί επέκτασης όρου πνευματικών δικαιωμάτων.
Αυτήν την φορά ωστόσο δεν πρόκειται να γίνει κάτι αντίστοιχο και έτσι, όταν το ρολόι χτυπήσει τα μεσάνυχτα της 1ης Ιανουαρίου 2024, η Disney θα αναγκαστεί να αποχαιρετήσει τον Steamboat Willie – αν και το σήμα κατατεθέν του θα παραμείνει.
Αλλά ενώ μπορεί να υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα για τον Μίκυ, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για απώλεια ιδιοκτησίας της Disney που έχει ήδη συμβεί – κάτι που δεν έγινε ποτέ πρωτοσέλιδο όπως έκανε ο Steamboat Willie. Η εταιρεία Walt Disney έχει ήδη υποστεί μια τραγική απώλεια μέρους της πνευματικής της ιδιοκτησίας και η εταιρεία δεν έχει κανέναν να κατηγορήσει παρά μόνο τους δικούς της animators.
Στις δεκαετίες του 1930 και του 1940, όταν οι animators του Walt Disney επιφορτίστηκαν να σχεδιάσουν με το χέρι τους χαρακτήρες και το φόντο για μερικές από τις πιο αγαπημένες ταινίες κινουμένων σχεδίων του στούντιο, αγκάλιασαν τη δουλειά τους με μεγάλο πάθος και αφοσίωση, προφανώς γιατί απολάμβαναν τη δουλειά τους. Τότε, τα κινούμενα σχέδια που σχεδιάζονταν με το χέρι ήταν μια χρονοβόρα διαδικασία έντασης εργασίας, αλλά ήταν συνηθισμένη για όσους ασχολούνταν με αυτήν τη γραμμή εργασίας. Εξαιτίας αυτού, οι animators ήταν συχνά πολύ ανέμελοι –και μερικές φορές απρόσεκτοι– όταν επρόκειτο για την vintage τέχνη που δημιουργούσαν.
Ο Άρθουρ Στίβενς, ένας μακροχρόνιος animator και σκηνοθέτης της Disney που εργάστηκε στις κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney The Rescuers (1977), The Fox and the Hound (1981) και The Black Cauldron (1985), δήλωσε κάποτε ότι οι animators συνήθιζαν να πετούν καμβάδες με ολοκληρωμένα animations στο πάτωμα. Μερικοί animator χρησιμοποίησαν ακόμη και κάποιους καμβάδες για να κάνουν γλίστρες στα πατώματα. Αν και η πρακτική μπορεί να ήταν καλή για το team αφού πέρναγε η ώρα τους με χαβαλέ, ήταν εντελώς καταστροφική για το ίδιο το έργο τέχνης.
Με τα χρόνια, η απροσεξία των animator της Disney είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια σχεδόν του 95% του vintage υλικού κινουμένων σχεδίων της Disney – μια απώλεια από την οποία δεν είναι δυνατή η ανάκτηση. Σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν περαιτέρω απώλειες, οι ειδικοί χρησιμοποιούν τώρα τεχνικές συντήρησης για να φροντίσουν το υπόλοιπο υλικό. Ο στόχος είναι να μειωθεί ο κίνδυνος περαιτέρω ζημιάς και απώλειας του πολύτιμου και ανεκτίμητου έργου τέχνης της Disney.